Ses kayıtları çoğaldıkça Erdoğan’da, bakanından vekiline diğer AKP’liler de düştükleri durumun sarsıcı etkisiyle sürekli yeni açıklamalar yapmak zorunda kalıyorlar.
Erdoğan, dün yol arkadaşları olup ta bugün ezeli düşman haline gelenleri alt etmek için son olarak “onların evladı yok, anlamazlar” dedi. Ne çarpıcıdır ki bu sözler oğlu Bilal’le yaptığı telefon konuşmalarının hemen arkasına geldi. Erdoğan’ın bu söyledikleri elbette duygularına tercümanlık yaptığı bakanlarını da derinden etkilemiştir. Zira bu yolsuzluk batağıyla anılan bakan çocuklarının düştüğü durum, hayırlı evlatlık yaptıkları babalarını fazlasıyla üzmüş durumda.
Erdoğan bir ‘baba’ olarak kol kanat gerdiği oğluna sahip çıkmakla övünüyor. Çünkü onlar babalı oğullu yolsuzluk düzeninden beslendiler. Şimdi ailecek “beraber yürüdükleri yolda” son virajlar alınırken, geride kimsenin kalmasını istemiyor.
Bu düzen kurtlar sofrasıdır. Geride kalanı kapanlar, sadece yakaladıklarıyla yetinmeyeceklerdir. Hırsızların önde gideni, arkadan gelenlerin hışmından kurtulamayacaktır.
Kapitalist sistemin acımasız yasalarında “iş barışı” olmadığı gibi, sermaye grupları arasında ki dayanışmada bir yere kadardır. Bu yağma ve talan rejimi tehlikeye girdiği şartlarda sıkı bağlarla birbirlerine bağlananların, iş pazar kavgasına gelince durumu değişmektedir. Bugün de üretilen zenginlikleri çalmak için bu pazara tezgah kuranlar, birbirlerinin ayağını kaydırmak için tüm bu yaşananları kendi çıkarlarına göre değerlendirmeye çalışmaktadırlar.
Amaçları kendi tezgahlarını büyütmektir. O tezgahta işçinin emekçinin alınteri, emeği vardır. Seçimlerin de yaklaştığı şu dönemde tüm düzen partileri kendi ‘tezgahlarını’ kurmuş, yalanlarını satabilecekleri müşteri beklemektedirler.
Tam da böyle bir dönemde Erdoğan, duygulara hitap eden cümleleri de kendi tezgahına koymaktadır. Gülen’in, Erdoğan’ın, diğer AKP’lilerin ağlama sahnelerini hatırlayınız. İşte o sahte göz yaşların tümü tezgahlarına düşen bir malzemedir. Çünkü alıcısı çoktur. Şimdi de öyle. Diyor ki Erdoğan “onların evladı yok, anlamazlar.”
Ama bu bile, bu ülkede yaşayanlar için ağır bir hakarettir. Daha geçtiğimiz hafta Berfo Ana’nın birinci ölüm yıldönümüydü. 33 yıl boyunca devlet tarafından kaybedilen oğlunu arayan, “hiç değilse ölmeden önce oğlunun mezarına çiçek koymak” isteyen bir annenin son isteği bu. Haziran Direnişi’nde hayatını kaybeden Mehmet Ayvalıtaş’ın annesi Fadime Ayvalıtaş, oğlunun katiliyle hesaplaşamadan hayatını kaybetti bu ülkede. Ölüm Orucu’nda kaybettiği kızının resmini bağrına basan, kaybettiği çocuğunu arayan annelerin, yitirdiği çocuğunun mezarını ziyaret eden babaların yargılandığı bir ülke.
Erdoğan’ın sözleri bu gerçeklerle birlikte okunmalıdır. Bu topraklarda, çocukları kendileri gibi hırsız olanlarla değil, sömürünün, eşitsizliğin, adaletsizliğinin, yağmanın ortadan kalkması için mücadele eden, bu uğurda büyük bedeller ödeyen devrimcilerin anne ve babalarıyla gurur duyulacaktır.
Yorum Gönder